ابلیس همچنین یکی از فرشتگان بزرگ خدا قبل از رانده شدن بود.شیطان پرستان ابلیس را پدر خود و بیوه(بعدا در مورد بیوه بحث خواهیم کرد) را مادر خود می دانند.

خداوند ابلیس را در قرآن از نژاد جن یاد می کند:
فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ کانَ مِنَ الْجِنِّ (کهف/ 50) پس همه سجده کردند مگر ابلیس که از جن بود. لقب ابلیس قبل از رانده شدن از بهشت عزازیل بود که به معنی عزیز فرشته ها می باشد.درآن روز همان روزش که خداوند آدم وحوا را آفرید همه ی فرشته ها سجده کردند جز ابلیس و این مسئله باعث شد تا ابلیس توسط خداوند رانده شد .ابلیس از عبادت های خیلی زیادی که در قبال خداوند انجام داده بود تنها یک چیز خواست و آن این بود که گفت : به من تا قیامت عمر بده تا بتوانم آدم ها را گمراه کنم.
بقیه در ادامه ی مطلب